วินเทจบาซาร์: เสื้อแจ็คเก็ต Dior Bar เป็นไอคอนการออกแบบที่คิดค้นสิ่งใหม่ๆ อยู่ตลอดเวลา

สูตรที่ทำให้การออกแบบอย่างง่ายเป็นไอคอนไร้กาลเวลาคืออะไร? เรื่องราวเบื้องหลังการออกแบบที่เป็นคลาสสิกขนาดใหญ่ในปัจจุบันคืออะไร? และชิ้นส่วนที่หรูหราของบ้านแฟชั่นจากมิลานเป็นอย่างไรใครมีค่าการจดจำมหาศาลผ่านลักษณะของพวกเขาทั่วโลก? เราไปที่คำถามเหล่านี้และอื่น ๆ เพื่อดูไอคอนการออกแบบสำหรับเราใหม่รูบริกออนไลน์ "Vintage Bazaar"ติดตาม ครั้งนี้:แจ็คเก็ตบาร์จากดิออร์-

ทุกวันนี้ผู้คนดู "แจ็คเก็ตบาร์" จาก Maison Dior และอาจเห็นมันเป็นแจ็คเก็ตเสื้อเบลเซอร์สุดหรูซึ่งมีเสน่ห์ อย่างไรก็ตามคุณอาจไม่ค้นพบการออกแบบที่อาจเป็นพื้นฐานของการถกเถียงกันอย่างถกเถียงกัน การดูสภาพภูมิอากาศในช่วงเวลาของการสร้างทำให้เข้าใจได้ดีขึ้นซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมการออกแบบคลาสสิกในปัจจุบันจึงถือว่าก้าวล้ำ เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นในปี 1947 แต่หลายปีก็มีความสำคัญต่อการตอบสนองต่อการออกแบบของ Dior สงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลงเมื่อสองปีก่อนและออกจากยุโรปในซากปรักหักพัง เช่นเดียวกับประเทศเพื่อนบ้านหลายแห่งฝรั่งเศสอยู่ในช่วงเริ่มต้นของการเริ่มต้นใหม่ และโลกแฟชั่นปารีสก็ไม่เหมือนกันก่อนสงครามอีกต่อไป Maison มากมายรวมถึงและ Vionnet สตูดิโอและโชว์รูมของพวกเขาไม่ได้ถูกปิดอย่างสมบูรณ์ด้วยสายโดยนาซีเยอรมนีผู้อำนวยการฝ่ายศิลปะของบ้านบางหลังก็ออกจากเมืองเช่น Elsa Schiaparelli ซึ่งบ้านแฟชั่นยังคงเปิดอยู่

เมื่อชาวเยอรมัน Wehrmacht Paris ครอบครองในปี 1940 บทที่มืดก็เริ่มต้นขึ้นสำหรับกูตูร์ Lucien Lelong นักออกแบบแฟชั่นและประธานของ Chambre Syndicale de la Couture Parisienne เจรจาผลประโยชน์และสิทธิของอุตสาหกรรมของเขาในสภาพภูมิอากาศที่คุกคามนี้ ตัวแทนนาซีต้องการพวกเขาด้วยสตูดิโอของพวกเขา - ไม่น่าแปลกใจ - ย้ายไปเบอร์ลินและเวียนนา ในที่สุด Lelong ก็สามารถโน้มน้าวใจเธอได้ว่าปารีสกูตูร์กับช่างฝีมือของเธอที่ได้รับการฝึกฝนมานานหลายปีจะเป็นไปไม่ได้ที่จะส่งมอบคุณภาพเดียวกันที่อื่น ตามแหล่งข่าว Lelong ด้วยความเพียรของเขาทำให้พนักงานประมาณ 12,000 คนจากการถูกเนรเทศออกนอกประเทศ แม้ว่า Maisons หลายคนสามารถทำงานต่อไปได้ด้วย Lelong แต่แฟชั่นจากปารีสก็สูญเสียความเงางาม เมืองถูกตัดขาดจากโลกภายนอกและจากการส่งมอบผ้าจากต่างประเทศ บริษัท สามารถหนีไปได้ด้วยข้อ จำกัด และสัมปทานอย่างมากในแง่ของคุณภาพปริมาณและความซับซ้อน แทนที่จะแสดงให้เห็นถึงแบบจำลองบ้านกูตูร์ที่ยังคงใช้งานต้องส่งการออกแบบของพวกเขาไปยังหุ่นขนาดเล็กเนื่องจากขาดวัสดุเพื่อไม่ให้ลืม หลังจากสิ้นสุดสงครามอุตสาหกรรมนั้นยุ่งยากกลับไปสู่ความเย้ายวนใจเก่า ๆ ซึ่งบุคลิกแฟชั่นบางอย่างมีส่วนร่วมมากขึ้น ...

เรื่องราวของอาชีพของ Christian Dior ในฐานะ Couturier นั้นมีความสัมพันธ์ทางอ้อมกับ Lucien Lelong แต่แน่นอนกับสถานการณ์ที่แฟชั่นปารีสอยู่ในช่วงเวลาที่เขาทำงาน Lelong ได้เห็นศักยภาพของนักออกแบบที่ยังไม่รู้จัก ในสตูดิโอของเขา Christian Dior ซึ่งได้กลับไปปารีสก่อนสิ้นสุดสงครามถูกว่าจ้างโดย Pierre Balmain เป็นเวลาสามปี ในปี 1946 ผู้ผลิตสิ่งทอที่ร่ำรวย Marcel Boussac จ้างเขาสำหรับ Haute Couture-Haus ใหม่ที่เขาก่อตั้งขึ้น: The Maisonด้วยชื่อ -นักออกแบบที่ให้ชื่อในทิศทางศิลปะ ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2489 นักออกแบบแฟชั่นได้จัดตั้งสตูดิโอใน Avenue Montaigne ซึ่งยังคงเป็นสำนักงานใหญ่ของ บริษัท ที่นั่นเขาแนะนำการออกแบบของเขาซึ่งควรเปลี่ยนแฟชั่นอย่างยั่งยืน

เช้า12 กุมภาพันธ์ 2490นำเสนอ Christian Dior ซึ่งเป็นวงดนตรีที่มองหาสถาปัตยกรรม“ ชุดบาร์”: มันประกอบด้วยเสื้อแจ็คเก็ตเสื้อเบลเซอร์ที่ทำจาก shantungse-silk สีงาช้าง (ในปริมาณ: การออกแบบดั้งเดิมต้องการสี่เมตรของผ้าไหมที่สูงส่ง) กับพื้นที่ไหล่นุ่ม ๆ จีบนาฬิกาทราย ปกของ "แจ็คเก็ตบาร์" สามารถตั้งค่าหรือสวมใส่ได้ ตั้งค่าเขาเปิดเผยตะเข็บที่ดีซึ่งติดด้วยมือและหยิบปุ่มที่เกี่ยวข้องกับผ้าที่ด้านหน้าเป็นรายละเอียดที่เกิดขึ้นซ้ำ ภาพที่หลังจากหลายปีของสงครามที่เกี่ยวข้องกับการขาดแคลนผ้าและแฟชั่นที่ใช้งานได้เป็นหลักมีบางคนในการหายใจของผู้ชมและบรรณาธิการแฟชั่น ผ้าจำนวนนี้! ภาพเงาของประติมากรรมที่สั่นคลอนอย่างหรูหราเมื่อนางแบบกำลังเดิน! ความหรูหราของวัสดุแปรรูป! ความมั่งคั่งนี้!

ในขณะที่ Carmel Snow, บรรณาธิการ -ในหัวหน้าของ Bazaar ของ American Harper อย่างกระตือรือร้น“ รูปลักษณ์ใหม่”Deklarierte („ มันค่อนข้างเป็นการปฏิวัติที่รักคริสเตียนชุดของคุณมีรูปลักษณ์ใหม่!”) และคริสเตียนดิออร์ในทางกลับกันก็พูดถึงความสวยงามของนวัตกรรมของเขาอย่างไรก็ตามทำให้เกิดความโกรธแค้น การขาดแคลนผ้าในยามสงครามได้นำอิสรภาพที่ทันสมัยมาใหม่โดยไม่ได้ตั้งใจ ยกตัวอย่างเช่นผู้ติดตามของสโมสร "ต่ำกว่าเข่า" ในสหรัฐอเมริกาบ่นว่าคริสเตียนดิออร์ จำกัด เสรีภาพในการเคลื่อนไหวอย่างหนักอีกครั้งด้วยผ้าที่มากเกินไปอย่างแท้จริงและส่งเสริมผู้หญิงกลับไปเป็นเสื้อผ้าที่เข้มงวด ในทางกลับกันสามีของเธอกลัวค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นด้วยแนวโน้มของการออกแบบที่โฆษณาจากวัสดุจำนวนมหาศาล

คริสเตียนดิออร์เองเข้าใจการสร้างของเขาว่าเป็นนวัตกรรมการออกแบบสำหรับผู้หญิงที่มีความมั่นใจในเวลาของเขา ผู้หญิงที่ปลดปล่อยตัวเองจากการประชุมทางสังคมโดยการตัดสินใจอย่างมีสติสำหรับแฟชั่นของเธอ แนวคิดสำหรับ "บาร์ชุด" มาจากนักออกแบบแฟชั่นในระหว่างการเยี่ยมชมบาร์โรงแรมของ Plaza Athénéeในปารีสไม่กี่ก้าวจาก Maison Dior ที่นั่น Couturier ชอบอยู่ที่นั่นตอนเที่ยงหรือดื่มในตอนเย็นบ่อยครั้งใน บริษัท ของเพื่อนที่ดีของเขา-

"บาร์สูท" ของเขาให้แฟชั่นผู้หญิงที่มีความสุขจากปารีสเป็นชุดที่เหมาะสมสำหรับแชมเปญแก้วในที่อยู่ที่หรูหราที่สุดในเมือง ด้วยการออกแบบที่โดดเด่นของเขาในวันนี้เขาได้รับความนิยมอิสระในการสร้างทัศนคติที่มั่นใจมากขึ้นด้วยการแต่งกายของช่างตัดเสื้อ และโดยไม่กลัวที่จะเน้นร่างกายซึ่ง "แจ็คเก็ตบาร์" ที่มีรูปร่างดีมุ่งเน้นไปที่กระโปรงที่มีชีวิตชีวาอยู่ข้างใต้ แม้จะมีการวิพากษ์วิจารณ์บางอย่าง "รูปลักษณ์ใหม่" กลายเป็นความสำเร็จในการขายทันที ในฤดูกาลแรกของเขาเพียงอย่างเดียวคริสเตียนดิออร์ทำซ้ำวงดนตรีของเขาทั้งยี่สิบครั้ง

เนื่องจากภาพเงาและรูปร่างที่สร้างขึ้นทางสถาปัตยกรรม "แจ็คเก็ตบาร์" ยังคงเป็นของการออกแบบจากดิออร์ซึ่งมีความซับซ้อนอย่างมากในการสร้างและต้องการช่างตัดเสื้อที่สอดคล้องกับช่างตัดเสื้อ งานฝีมือที่สูงที่สุดและใส่ใจในรายละเอียด -"ใหม่" ดั้งเดิมของ Christian Dior ต้องใช้เวลาประมาณ 150 ชั่วโมงทำงาน -ความสง่างามและการเปลี่ยนแปลงที่ไร้กาลเวลาทำให้แจ็คเก็ตบาร์เป็นงานออกแบบมีชีวิตรอดและมีความสามารถในการปรับตัวได้อย่างมหาศาล ไม่ว่าจะรวมกันในชุด Dior แท้ๆไปที่ Midirock ซึ่งขับเคลื่อนเงานาฬิกาทรายไปด้านบนสวมใส่เป็นสไตล์ที่มีสไตล์กับกางเกงยีนส์รูปแบบที่เป็นทางการไปยังกางเกงแคบหรือเสื้อผ้าที่บอบบางเกินไป "แจ็คเก็ตบาร์" เป็นการลงทุนอย่างเท่าเทียมกัน ในปี 1947 ที่จะมีอยู่ในหลายปี เส้นลักษณะของพวกเขาปรับเกือบทุกประเภทของร่างกาย - ย้ายผู้คนที่มีเส้นโค้งที่มีอยู่ในแสงที่ดีที่สุดและคิดในใจว่า Galant ที่บุคคลนั้นต้องการความสามัคคีมากขึ้นในสัดส่วนของพวกเขา ผู้อำนวยการฝ่ายสร้างสรรค์ของบ้านพิสูจน์ให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงที่มหาศาลของการออกแบบหลังจากผู้ก่อตั้ง Maison ซึ่งตกแต่ง "รูปลักษณ์ใหม่" และ "บาร์" ที่เป็นสัญลักษณ์ด้วยต้นฉบับของพวกเขาเอง

หัวหน้านักออกแบบเหล่านี้รวมถึง Diors ผู้อำนวยการฝ่ายศิลป์ของบ้านตั้งแต่ปี 1960 ถึง 1988: ในขณะที่เขากำหนดเงาตามแบบฉบับของทศวรรษที่เกี่ยวข้องตาม Zeitgeist เขาอ้างถึงในฤดูกาลเช่นฤดูใบไม้ผลิ/ฤดูร้อนปี 1987 เสื้อแจ็คเก็ต Blazer ไปที่กระโปรงในความยาว MIDI ยังเป็น "ชุดบาร์" ของผู้ก่อตั้ง Maison หรือหลังจากเขา Gianfranco Ferréผู้รับผิดชอบ Dior ตั้งแต่ปี 1989 ถึง 1997 และรวมถึงการตีความใหม่ของแจ็คเก็ตที่เป็นสัญลักษณ์ของโมเดลความยาวสะโพกและแจ็คเก็ตบาร์ที่แยกชิ้นส่วนซึ่งเหมือนกับการออกแบบของนักออกแบบแฟชั่น ในฐานะที่เป็นสถาปนิกที่ศึกษาแปลเป็นแฟชั่น หรือ John Galliano ผู้ใช้ไอคอนการออกแบบของบ้านซ้ำ ๆ เป็นแรงบันดาลใจสำหรับคอลเล็กชั่นดิออร์ของเขาเองและด้วยการออกแบบเช่นชุดขี้เล่นจาก "แจ็คเก็ตบาร์" ที่ทำจากแตะไหมสีครีมไปยังกระโปรง Midi ประติมากรรมกับ Krinoline ของคอลเล็กชั่นกูตูร์ของเขาสำหรับในปี 2009 กระตุ้นความฝันที่ทันสมัย

นอกจากนี้การตีความของ RAF Simons หัวหน้านักออกแบบของ Dior ตั้งแต่ปี 2555-2558 และปัจจุบันโดยผู้อำนวยการฝ่ายสร้างสรรค์จากพื้นผิวอเนกประสงค์เช่นเชือกหรือผ้าแพรตต้าผ้าทวารหนักแสดงให้เห็นว่าการออกแบบที่ดีและงานฝีมือที่ประณีตสามารถสามารถคิดค้นได้นานขึ้น "แจ็คเก็ตบาร์" จากดิออร์เป็นตัวอย่างที่น่าประทับใจของความสอดคล้องของแฟชั่นและผ้าที่ทำจากไอคอนการออกแบบที่ไร้กาลเวลา และจะยังคงพิสูจน์ตัวเองอีกครั้งในอนาคต